Narodziny

Marcepan

Dzień sączył się leniwie. Za oknem deszcz, szaro, buro, zimno… I gdzie ten maj?! Snułam się po stajni. Wypucowałam już całego Holendra, podcięłam mu grzywę, ogon, zrobiłam kopyta. Posmyrałam wielkie ogiery, pozamiatałam i posprzątałam wszystko co się dało. I dalej nudy. Włączyłam radio w stajni z nadzieją, że ożywi nieco atmosferę. Koniom podrzuciłam trochę sianka co by miały zajęcie. Słodki dźwięk piosenki „Secrets” wypełniał całą stajnie… gdy zadzwonił telefon. Wyświetlacz podpowiedział mi, że dzwoni Karuchna. Serce zaczęło mi być szybciej. Odebrałam. „Halo…” odezwałam się niepewnie. „Marc, przyjeżdżaj szybko do stajni!” po części spanikowany ale jednak szczęśliwy głos od razu zmotywował mnie do działania. Spakowałam manatki i ruszyłam. Wycieraczki nie nadążały, deszcz otulał wszystko wkoło. Gdy w końcu dojechałam zobaczyłam światło palące się w stajni. Wbiegłam tam, konie nieco zaskoczone, że przerywam tą cisze parskały wyciągając pyski w moją stronę. Podświadomie skierowałam się do boksu Delty. Apteczka leżała w żłobie. Karuchna leżała na świeżej słomie głaszcząc klacz po brzuchu. Oddychała ciężko, była cała spocona. Karuchna uśmiechnęła się na mój widok. „Obejdzie się bez pomocy” powiedziała gdy klacz westchnęła ciężko. Uklękłam przy Delcie i pomogłam Karuchnie ją uspokajać. „Zobacz!” szepnęła podekscytowana właścicielka. Spojrzałam na zad klaczy. Maleńkie kopytka powoli wysuwały się. Karuchna podeszła i lekko złapała maleństwo za kopyta. Po paru głębokich oddechach ujrzeliśmy piękny pyszczek a potem gładko wyszła reszta małego ciałka. Odsunęłyśmy się kawałek aby konie mogły się przywitać. Delta czule wyczyściła swojego źrebaka, który nieporadnie przebierał nóżkami i strzygł uszami. Na jego ciele można było dopatrzeć się kilku czarnych plamek. „Ogierek” powiedziała zadowolona Karuchna. Nie minęło dużo czasu a Delta była już na nogach. Gorzej z małym. Gdy już zad był w górze to przód nie chciał iść, a gdy przód się unosił zad zostawał w dole. Pomogłyśmy nieco maluszkowi i po chwili stał już na nogach. Od razu zaczął ssać mleko. Pobiegłam do samochodu po aparat aby uwiecznić pierwsze chwile ogierka. Zostawiłyśmy ich samych i poszłyśmy napić się ciepłej herbaty.

Gdy po ok. 2 godzinach wróciłyśmy do stajni źrebak leżał w kącie śpiąc smacznie. Delta wybierała resztki siana ze ściółki przy okazji przygarniając małego słomą. Nie był ani mały, ani duży. Był zgrabny, krótki ale miał strasznie długie nogi, nawet jak na źrebaka. Leżąc w kącie, przygarnięty słomą był prawie niewidoczny. „Sekret…” powiedziałam cicho. Karuchna uśmiechnęła się i dodała „D Sekret”. Uświadomiłam sobie, że muszę pomyśleć nad imieniem na D… i tu powstało wyzwanie. Padały różne pomysły Don Kichot, Dumny, Desperado, Demon, Darkness kiedy przypomniał mi się tytuł pewnej piosenki, „Dirty Little Secret”. To imię idealnie do niego pasowało. Umówiłam się z Karuchną, że jutro przyjadę go odwiedzić a jeśli pogoda będzie dopisywać to wybierzemy się na pierwszy spacerek. Pożegnałam się z właścicielką, jej końmi i moim Sekrecikiem.

Szczęśliwa wróciłam do domu, dzisiaj już mi nuda nie groziła!